Już w dniu wczorajszym dotarła do mnie smutna wiadomość o śmierci Wiesława Kulikowskiego, potwierdzona ostatecznie w dniu dzisiejszym. Rzeczywiście ten znany mielecki poeta i emerytowany nauczyciel zmarł 1 sierpnia 2021 r. Tak się składa, że znałem Go osobiście już od końca lat 80., kiedy to w 1986 r. podjąłem pracę w I Liceum Ogólnokształcącym w Mielcu, a po sąsiedzku Wiesław Kulikowski był polonistą w Liceum Medycznym. Gdy tylko pan Wiesław dowiedział się jakoś, że również interesuję się poezją, bywał u mnie kilkakrotnie w moim kantorku nauczycielskim, gdzie nieraz po lekcjach spędzaliśmy długie minuty, a może nawet i godziny na dyskusjach, a niekiedy nawet i sporach na temat współczesnej literatury. Pan Wiesław wielokrotnie gościł w mojej galerii-antykwariacie w podwórzu kamienicy Dębickich przy ulicy Mickiewicza w Mielcu, jak i później gdy przeniosłem się na ulicę Sobieskiego, róg Legionów. Ten mielecki poeta chadzał tamtędy dość często, głównie do Muzeum w Dworku Oborskich, gdzie jak wiem odbywał rozmowy z tamtejszym pracownikiem Janem Stępniem i nie tylko. Wędrował też jeszcze dalej, na ulicę wiejską do starego, murowanego domu Państwa Piecuchów: bodajże Anny, emerytowanej pracowniczki Liceum Ogólnokształcącego i Józefa – również emerytowanego nauczyciela Liceum Medycznego. Pan Wiesław mówił, że chodzi tam do malinowego chruśniku pani Piecuchowej. Rzeczywiście, byłem tam też kilka razy, bo pracowałem razem z Panią Anną w Liceum, rozległy ogród zachwycał i mimo, ze niedaleko biegła droga można tam było rzeczywiście odpocząć. Odwiedziny Wiesława Kulikowskiego w moim antykwariacie bywały też dość długie. Pan Wiesław czasem recytował lub czytał swoje wiersze. Zacząłem go więc namawiać, aby udzielił mi wywiadu, zwłaszcza o swoim dzieciństwie na Kresach w Wołkowysku i późniejszych przecież w tak bardzo trudnych czasach. Pan Wiesław się opierał, ale gdy go przekonałem, że artykuł będzie jednocześnie zachęcał do wsparcia pewnej osoby z tamtych stron, w ramach swoistego patronatu, pan Wiesław się zgodził i w ten sposób powstał jeden z nielicznych artykułów na temat jego twórczości i życia. Ukazał się on w nr 4 kwartalnika „Nadwisłocze” z 2011 r. I załączam go w formie plików graficznych do niniejszej notatki. Oczywiście zawiera on tylko niewielką część opowieści poety.
Poniżej prezentuję krótki biogram poety oraz wykaz jego opublikowanych tomików poetyckich, których razem było 24. Tak się składa, że 23 z nich znajdują się w moim antykwariacie. Mielecka i szerzej małopolska, podkarpacka, a właściwie ogólnopolska poezja traci w zmarłym śp. Wiesławie Kulikowskim wybitnego twórcę, środowisko nauczycielskie – rzetelnego pedagoga, a miasto Mielec, wieloletniego obywatela.
Cześć Jego pamięci. Niech spoczywa w pokoju.
Kulikowski Wiesław. Urodził się 1 lipca 1935 r. w Wiechotnicy-Endrychowcach, koło Wołkowyska w woj. Grodno. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego w Mielcu. Studia na Wydziale Humanistycznym UMCS w Lublinie (1955-1957). Ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (1970).
W latach 1970-1994 nauczyciel języka polskiego w Liceum Medycznym w Mielcu. Otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej (1990).
Swoje wiersze publikował w lubelskiej „Ka-menie”, „Sztandarze Ludu”, „Nowinach Rzeszowskich”, „Widnokręgu”. Należał do Klubu Młodych Pisarzy „Gwoźnica”, działającego w Rzeszowie w ramach ogólnopolskiego Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Jego utwory publikowane były
w almanachach i czasopismach literackich, m.in. w „Życiu Literackim”, „Tygodniku Kulturalnym”, „Literaturze”, „Dekadzie Literackiej”, „Sycynie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Frazie”, „Toposie”, „Profilach”, „Nadwisłoczu” oraz w regionalnych wydawnictwach mieleckich i sandomierskich („Mieleckie Zapiski”, „Rocznik Mielecki”, „Zeszyty Sandomierskie”). Poezja Wiesława Kulikowskiego była przedmiotem szkiców i recenzji oraz wypowiadało się na jej temat wielu krytyków literackich, historyków literatury, poetów z Warszawy, Rzeszowa, Lublina, Krakowa.
Opublikował następujące tomiki poezji:
„Zbieranie szronu” (Wydawnictwo Lubelskie 1967),
„Ścieżka do ptaka” (Wydawnictwo Lubelskie 1973),
„Ucieczka z wesela” (Krajowa Agencja Wydawnicza Rzeszów 1979),
„Schody do winnicy” (Towarzystwo Literackie im. A. Mickiewicza Oddział w Rzeszowie, Rzeszów 1999)
„Zamiatacze ulic malowanych” (Krajowa Agencja Wydawnicza Rzeszów 1981),
„Wyprzedaż muzyki” (Wydawnictwo własne Mielec 1992),
„Przystanek dla kilku osób” (Wydawnictwo własne Kraków 1995),
„Dawna rozmowa z igliwiem” (Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne „Fraza” Rzeszów 1997),
„Okruchy obrazu” (Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne „Fraza” Rzeszów 1997),
„Blisko i najbliżej” (Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne „Fraza” Rzeszów 1997),
„Granice dla jaskółek” (Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej Mielec 1997),
„Pora odjazdu muzyków”Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej Kraków-Mielec 1997)
„Imiona na drogach” (Wydanie własne Rzeszów-Tarnów 1998),
„Schody do winnicy” (1999), „Zakwita już powrót” (ERWICO Rzeszów 2001),
„Zakwita już powrót” (2002),
„Głębiej niż letnie popołudnie” (Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu Rzeszów 2005)
„Poranek odnajdzie zaginioną” (Wydanie własne Sandomierz 2008),
„Milcząca na złotej kładce” (Księgarnia Akademicka Kraków 2010),
„Po drugiej stronie pożaru” (Księgarnia Akademicka Kraków 2013),
„Drugie lato” (Carpathia Rzeszów 2015),
„Drugie lato i trzecie (Carpathia Rzeszów2016),
„Biegnąca ze mną pod wiatr” (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków 2018)
Wydał dwa wybory wierszy:
„Z muzyki, zza rzeki list. Wiersze z lat 1967-2003” (Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu Mielec 2004)
„Odloty białych żurawi” (Carpathia Rzeszów 2016).
„Powrót do zburzonego domu w zamieci bzów”, Carpathia, Rzeszów 2021
W latach 1975-1981, do czasu stanu wojennego, należał do Związku Literatów Polskich, a od 1990 r. do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (Oddział Krakowski). Otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Mielca (1994). Jest laureatem Nagrody Literackiej I stopnia Miasta Rzeszowa (1996). Otrzymał „Albertusa” – nagrodę honorową Funduszu Kulturalno-Charytatywnego im. Adama Chmielowskiego – Brata Alberta w Mielcu (2003). W 2006 r. otrzymał nagrodę „Nowej Okolicy Poetów” za całokształt twórczości. Otrzymał także List Gratulacyjny z okazji czterdziestolecia pracy twórczej od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także honorowa odznakę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
W Kwartalniku „Nadwisłocze” ukazały się następujące artykuły poświęcone Wiesławowi Kulikowskiemu:
Ewelina Radion, Dźwięki i cisza jako elementy poezji Wiesława Kulikowskiego. „Nadwisłocze”. R. 2004, nr 1, s. 48;
Włodzimierz Gąsiewski, Pomóc Polakom na Białorusi. Wiesław Kulikowski … poetycki kresowy patronat duchowy. „Nadwisłocze. R. 2011, nr , s. 44-47
Źródła: Krystyna Gargas-Gąsiewska, Pędzlem, piórem, pasją. Katalog twórców i animatorów kultury Ziemi Mieleckiej. Mielec 2007; Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków http://www.sppkrakow.pl/wieslaw-kulikowski/
Opr. https://www.facebookcom/gasiewski.wlodek/
Zobacz także:
http://promocja.mielec.pl/wieslaw-kulikowski-poeta-mieszka-wszedzie/
