„Trzeci wymiar” dodany do dwóch podstawowych – długości i szerokości, to otaczająca nas przestrzeń i przedmioty. W sztuce to rzeźby. Taki właśnie tytuł dla swojej wystawy nadali: Piotr Woroniec i Marcin Myśliwiec, artyści rzeźbiarze, pochodzący z różnych stron Polski, obecnie mieszkańcy Podkarpacia, których łączy wspólna pasja tworzenia trójwymiarowej przestrzeni, uzupełnionej czwartym wymiarem – czasem, który w ich przypadku jest także pokoleniowym łącznikiem.
Piotr Woroniec, urodzony 14.02.1955 roku w Giżycku . Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Nidzicy w latach 1970-1974, Uniwersytet Ludowy we Wzdowie /reżyseria teatru amatorskiego/ w latach 1975—77. Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie i Rzeszowie (filologia polska) w latach 1977- 1982. Od 1995 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). Od 1992 do 1999 roku asystent scenografa w Teatrze Kreatur w Berlinie (Niemcy). Mieszka i pracuje w Brzozowie, woj. podkarpackie. W swoim dorobku ma kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą (http://www.woroniec_rzezba.republika.pl/ja.htm).
Marcin Myśliwiec Urodzony w 1983 roku w Jaśle. Z plastyką, głównie z rysunkiem związany od dzieciństwa. Z czasem młodzieńczą pasję dopełnia fascynacja rzeźbą w drewnie. Apogeum owładnięcia drewnem przypada na okres studiów na Uniwersytecie Ludowym we Wzdowie i Woli Sękowej. To wówczas, znaczący, inspiratorski wpływ na jego osobowość twórczą wywarła przyjaźń i współpraca z charyzmatycznym artystą – rzeźbiarzem Piotrem Worońcem.
Od 2007 roku artysta mieszka i tworzy w Mielcu. W 2010 kończy studia licencjackie na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie, a w 2012 studia II st. na wydz. Grafiki, Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Ma na swoim koncie wystawy indywidualne oraz liczne poplenerowe (https://www.facebook.com/MarcinMysliwiecRzezba/info/?tab=page_info).
Obaj artyści niewiele chcą mówić na temat swojej twórczości. Marcin Myśliwiec swoje rzeźby nazywa „wyrobami z drewna”, a ich odbiór, a nawet dotyk pozostawia widzom. Na wystawie rzeźby są wymieszane, tylko duże litery „M” lub „W” świadczą o autorstwie dzieła. Piotr Woroniec mówi: „połączenie naszych prac daje ten trzeci wymiar” i… niesamowity klimat. Wydaje się, że w tej twórczości miesza się wiele wpływów i inspiracji. Widać w nich np. sztukę świata fantasy, tajemniczych stworów, skrzydlatych smoków, może nawet bardzo stylizowanych orłów symbolizujących siłę, uwidocznioną w godłach wielu narodów. Niektóre postacie są jakby żywcem wyjęte ze świata baśni i nawiązują do golemów czy trollów z Trylogii Tolkiena. Natomiast dwóch panów w melonikach kojarzy się z postaciami „Umarłej klasy” Tadeusza Kantora. Niektóre postacie z ptasimi dziobami mogą nawiązywać do średniowiecznych masek, które zakładali lekarze podczas epidemii dżumy.
Rzeźbiarska twórczość Piotra Worońca i Marcina Myśliwca rzeczywiście połączona razem daje ten „niesamowity klimat” nierealnego świata, trochę z naszych snów, trochę z naszych lęków i strachów, ale może przez to pozwala nam je odreagować i może nawet zobaczyć w nich piękno. Poprzez symbole i aluzje zawarte w figurach umieszczonych na wystawie „Trzeci wymiar” możemy na chwilę oderwać się od bieżących spraw i pobudzić naszą wyobraźnię. Możemy też odnaleźć nutkę ukrytego optymizmu i przy „brzemiennej” rzeźbie kobiety, w brzuchu – jak w dziupli drzewa, zobaczyć rodzące się nowe życie. Dlatego też wystawę tę śmiało można nazwać mieleckim wydarzeniem artystycznym, ale każdemu szczęściu, nawet temu twórczemu, trzeba niekiedy pomóc, dlatego też wydaje się, że wymaga ona szerszej promocji, wybiegającej poza Mielec i Podkarpacie. Takie możliwości daje dziś internet, film wideo i inne formy artystycznej reklamy. Powinni więc pomyśleć o niej zarówno twórcy, jak też i organizatorzy wystawy.
Nagranie wideo, zdjęcia i informacja: Włodzimierz Gąsiewski
