Cmentarz parafialny w Borowej istniał już pod koniec XIV w. obok pierwszego kościoła. Podczas prac przy budowie nowego kościoła w 1886 r. wykopano wiele kości ludzkich. Podobnie było w 1970-71 r. i po 2000 r. kiedy w kościele robiono wykopy. Nowy cmentarz powstał najprawdopodobniej na przełomie XVIII i XIX w. i w 1909-11 r. miał powierzchnię 40 arów. Cmentarz dla ofiar morowego powietrza znajdował się poza wsią na terenie Lasku Pławskiego. Pierwotne ogrodzenie z drewna wykonano w 1890 r., zaś murowane zaczęto budować począwszy od końca lat dwudziestych XX w. Obecnie jest nowe ogrodzenie wraz z bramą wykonane z czerwonej klinkierowej cegły i elementów metalowych. W pierwszym okresie istnienia cmentarza przeważały mogiły ziemne, dopiero pod koniec XIX w. zaczęło przybywać trwałych nagrobków. Najstarsze nagrobki pochodzą z lat osiemdziesiątych XIX w. Do najstarszych należą stylowe nagrobki zmarłych z rodziny Brandtów i Kwiatkowskich. Osiem z nich tworzy wydzieloną kwaterę ogrodzoną żelaznym parkanem, położoną przy głównej alei cmentarnej. Nagrobki mają charakter klasycyzujący lub neogotycki. Jeden z nich wykonany został w Krakowie w pracowni kamieniarskiej Edwarda Stechlika. Na cmentarzu istnieje wiele ciekawych nagrobków kamiennych i murowanych, a także pewna ilość żeliwnych krzyży, które stanowią o historycznym charakterze cmentarza. w centralnej części cmentarza znajduje się Kaplica Grobowa Łubkowskich – wzniesiona ok. 1850 r. Wewnątrz epitafium Jana Kantego Łubkowskiego, podstolego Owruckiego i Krystyny Biberstein Starowieyskiej 1853.
Na cmentarzu znajdują się m.in. groby powstańców z 1863 r. oraz grób żołnierza Antoniego Słabosza, który poległ we wrześniu 1939 r. w Pławie. Pochowani są tu także księża, m.in.: Ks. Gajek Józef (1886-1964) – urodził się w Buczynie w powiecie bocheńskim. Studiował teologię w Seminarium w Tarnowie. W 1913 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Rudzie i proboszczem w Jastrząbce Nowej, gdzie m.in. wybudował dom dla młodzieży katolickiej. W 1931 r. został odznaczony przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi. Od 1933 r. aż do śmierci proboszcz parafii Borowa. W 1934 r. podczas wielkiej powodzi udzielał schronienia i pomocy parafianom. We wrześniu 1939 r. został aresztowany przez Niemców pod zarzutem podtrzymywania polskości wśród ludności gromady Schönanger, należącej do parafii Borowa. Po 10 dniach został zwolniony. Podczas okupacji na plebanii odbywały się spotkania AK. Na przełomie 1944 i 45 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich i wysiedleniu mieszkańców Borowej, ks. Gajek pozostał przy kościele i bronił go przed zdewastowaniem. W 1945 r. pseudo partyzanckie bandy trzy razy go napadły. Za ostatnim razem został dotkliwie pobity; złamano mu rękę i wybito zęby. W 1948 r. zakupił do parafii trzy nowe dzwony w miejsce zabranych przez Niemców. W 1963 r. rozpoczął remont kościoła.
Ks. Mizerski Stanisław (1828-1913). Syn Józefa, rolnika i Jadwigi z d. Sądel. Urodził się 29 IV w Łękach (parafia Szczepanów). Uczęszczał do gimnazjum w Bochni. Teologię studiował w Tarnowie, gdzie 5 IX 1852 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego. Był wikarym w Nowym Wiśniczu, Szczucinie i w katedrze tarnowskiej. Od 21 I 1862 r. został prefektem w Seminarium Duchownym i również katechetą w I gimnazjum w Tarnowie oraz urząd notariusza sądu biskupiego. Od 23 III 1864 r. został instytuowany na proboszcza Borowej. Tu wybudował murowany kościół i plebanię. Był gorliwym duszpasterzem, troszczył się o rozwój bractw kościelnych, m.in.: Szkaplerza karmelitańskiego, Wiecznego i Żywego Różańca, Arcybractwa Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, Apostolstwa Modlitwy i Bractwa Wstrzemięźliwości. Zmarł 25 IX 1913 r. w Borowej i spoczywa na tamtejszym cmentarzu. Odznaczony expositorum canonicale i rokieta i mantolet. W 1902 r. został honorowym radcą konsystorza biskupiego oraz kanonikiem honorowym kapituły tarnowskiej.
Miejsce wiecznego spoczynku znajduje tu również Robak Stanisław (1935-1993), który urodził się w Wampierzowie, mgr inż. nauk ekonomicznych i rolniczych. Wieloletni pracownik służby rolnej. W latach 1990-93 pierwszy wójt gminy Borowa po obaleniu komunizmu.
Z Borową związany jest też Wiącek Antoni (1889-1940) urodzony w Borowej, skąd wyemigrował do Ameryki. Tam działał w polskich organizacjach niepodległościowych, gdzie uzyskał stopień porucznika. Był żołnierzem Błękitnej Armii gen. Hallera. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1924 r. przeszedł do rezerwy w stopniu majora. We wrześniu 1939 r. został aresztowany przez Sowietów i zamordowany przez NKWD w Katyniu w 1940 r.
Przy do borowskiego cmentarza znajduje się pomnik zabitych mieszkańców wioski podczas niemieckiego bombardowania 6 i 7 sierpnia 1944 r. Tegoroczną procesję na cmentarz prowadził nowy proboszcz ks. mgr Stanisław Polek, natomiast homilię na cmentarzu wygłosił ks. Józef Mróz, obecnie rezydent, a w latach 1977-2013 proboszcz borowskiej parafii.
Inf. i fot. Włodzimierz Gąsiewski
Za bramÄ wiecznej ciszy – cmentarz Borowa
