Wieści Regionalne Nr 6/08 z 19 VI 2008 r.

IV OGÓLNOPOLSKI i POLONIJNY TURNIEJ POETYCKI o ,,SREBRNE PIÓRO’’ PREZYDENTA MIASTA MIELCA
oraz Laury ,,Nadwisłocza’’ i ,,Wieści Regionalnych’’, ,,Poetycki Exlibris’’
Pedagogicznej Biblioteki Wojew&#243dzkiej w Rzeszowie – Filia w Mielcu
i Senackiego Orła RP w kategorii ,,Polonia’’9 czerwca br. odbył się finał, kolejnej, IV edycji Turnieju Poetyckiego  o ,,Srebrne Pi&#243ro’’ Prezydenta Miasta Mielca, tym razem nie tylko jako impreza o charakterze og&#243lnopolskim, ale też i międzynarodowym. W Tur-nieju wzięło udział ok. 90 uczestnik&#243w, w tym blisko 20 w kategorii Polonia, m.in. z USA, Grecji, Niemiec i Serbii. Na finał specjalnie z Aten przyleciały do Mielca dwie młode poetki ze Szkoły Polskiej przy Ambasadzie RP w Atenach. Dzięki Turniejowi Mielec postrzegany jest nie tylko jako miasto kultury prze-mysłowej, ale też m.in. coraz prężniejszy ośrodek  literacki.Na uroczysty finał przybyli m.in.: wiceprezydent Mielca – Bogdan Bieniek, przewodniczący Rady Miejskiej Mielca – Zdzisław Nowakowski, starszy wizytator Kuratorium Oświaty w Rzeszowie – Jadwiga Świętoń, dyrektor biura senatora Władysława Ortyla – Robert W&#243jcik, wicedyrektor Samorządowego Domu Kultury w Mielcu – Marek Skalski, dyrektor Biblioteki Publicznej w Mielcu – Maria Błażkow, prezes Towarzystwa Miłośnik&#243w Ziemi Mieleckiej – Jerzy Kazana oraz członkowie Jury, nominowani do nagr&#243d i zaproszeni goście.
    Na program finału złożyły się wystąpienia okolicznościowe, prezentacja nominowanych utwor&#243w, kt&#243re przedstawiali autorzy, bądź recytatorzy – uczniowie Gimnazjum Nr 2 w Mielcu. Następnie odbyły się obrady Jury, zaś w tym czasie z programem artystycznym wystąpili uczniowie Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Mielcu, po czym odbyła się ceremonia wręczania nagr&#243d (nazwiska nagrodzonych, nagrody oraz utwory publikujemy na stronie obok.). Finałowi towarzyszyła wystawa kowalstwa artystycznego Stanisława Kopali z Ropczyc (więcej o wystawie na str. 11).
    Organizatorzy serdecznie dziękują wszystkim, kt&#243rzy przyczynili się do zorganizowania finału Turnieju, a szczeg&#243lnie Prezydentowi Miasta Mielca – Januszowi Chodorowskiemu
i Senatorowi RP – Władysławi Ortylowi oraz  Zdzisławowi Nowakowskiemu, Bogdanowi Bieńkowi, J&#243zefowi Witkowi, Ryszardowi Kuskowi, Markowi Kuskowi, Jerzemu Skrzypczakowi, Jerzemu Kazanie, członkom Jury, opiekunom uczni&#243w biorących udział
w Turnieju, mediom mieleckim informującym o Turnieju i jego wynikach oraz wielu innym osobom nie wymienionym imiennie. Szerszy materiał na temat Turnieju ukaże się w najbliższym wydaniu Kwartalnika ,,Nadwisłocze”. (WG)W      IV Og&#243lnopolskim i Polonijnym Turnieju Poetyckim o ”Sre-brne Pi&#243ro” Prezydenta Miasta Mielca Janusza Chodorowskiego oraz Laury Kwartalnika „Nadwisłocze”, „Wieści Regionalnych” i „Poetycki Exlibris” Pedagogicznej Biblioteki Wojew&#243dzkiej w Rzeszowie – Filia w Mielcu pod patronatem w kategorii POLONIA Senatora Rzeczpospolitej Polskiej Władysława Ortyla, podczas uroczystego finału 9 czerwca br. zostały przyznane następujące nagrody:Kategoria „MŁODZIEŻ”:Szymon Jasiński, LO im. Janka Bytnara w Kolbuszowej, godło „Skarabeusz” nagroda gł&#243wna „Srebrne Pi&#243ro” Prezydenta Miasta Mielca Janusza Chodorowskiego, za wiersz: Przypowieśćzbytnia wrażliwość
przekleństwem
się stajemiast dawać zabiera
miast zabierać
daje
lecz w świecie
gdzie dobroć
błazeństwemdla duszy wrażliwości nadmiar
jest błogosławieństwemKatarzyna Krasoń, II LO w Mielcu, godło „Lena” nagroda  Laury Kwartalnika „Nadwisłocze” oraz „Nagroda Publiczności” za wiersz:Lot do chwiliTak. Ja też stałam tam na dole
i patrzyłam jak leciałeś.
Wiem stałam w zawiści kole.
Ale ja nie chciałam, żebyś spadł…Patrzyłam jak wznosisz się do g&#243ry.
Widziałam tw&#243j zachwycony wzrok,
gdy przenikałeś przez chmury.
Nie znałeś wtedy co to zgroza, gorycz, mrok.
A oni stali i myśleli co strachem skreślili.
Spojrzeniami pr&#243bowali zrzucić cię w morze.
Bo skoro oni swoje skrzydła porzucili,
to ty też powinieneś kroczyć po wydeptanym torze.Ale ty leciałeś na przek&#243r – wbrew prawom fizyki.
Coraz wyżej i wyżej. Chciałeś dotknąć słońca?
Zaczęły się rozsypywać szczęścia koraliki…
To był początek twojego końca.Morze było spokojne – to cisza zagłuszyła fale
na moment przed nadejściem walki.
Każdy kolejny podmuch przeważał szalę.
Powietrze ograniczyło cię do roli lalki…Chciałam ci pom&#243c, ale tak szybko spadłaś.
Widziałam twoje ruchy rozpaczliwe.
Oni byli zadowoleni, przecież „przegrałeś”.
To było takie niesprawiedliwe!Zapłaciłeś najwyższą cenę, ale wygrałeś marzenia.
Oni tego nie zrozumieją, im już tego nie potrzeba.
Straciłeś wszystko, co miałeś do stracenia…
Ale przez jedną cudowną chwilę dotykałeś nieba.Natalia Kupiec, Gimnazjum w Głogowie Małopolskim, godło „Anioł” nagroda Laury „Wieści Regionalnych” za wiersz: Gdybym m&#243wił językami ludzi i anioł&#243wPowiedział człowiek
anioł&#243w nie ma
i z ogrod&#243w umysłu
wyrwał skrzydlate myślia anioł tuż obok
z pi&#243r śnieżnobiałych robił pierzynę
wydarte skrzydła
krwawiły miłością
ogrzał mu serce
ciepłem dobrych sł&#243w
Powiedział człowiek
anioł&#243w nie ma
i okrył się szatą wstydu
choroby cierpienia
a anioł tuż obok
na krześle zostawił swą suknię
ręce mu związał do modlitwy
jedwabiem swoich złotych włos&#243w
otrzepał z drżącego ciała
ciemny pył b&#243luPowiedział człowiek
anioł&#243w nie ma
i z oczu spłynęły strumienie lamentu
lęku przed złem świataa anioł tuż obok
zaśpiewał mu pieśń radości
pochodnią swej aureoli
rozjaśnił mroki szaleństwa
i czarne kwiaty krzyży
włożył do barwnych wazon&#243w ufnościIstnieje człowiek
powiedział anioł i umarł z miłościIstnieje anioł
powiedział człowiek i zobaczył go w bliźnichKinga Kołodziej, Gimnazjum Nr 3 w Mielcu, godło „KiLa” nagroda „Poetycki Exlibris” Pedagogicznej Biblioteki Wojew&#243dzkiej w Rzeszowie – Filia w Mielcu, za wiersz: LatarnieStoją dumnie w środku nocy,
Jedna drugiej świeci w oczy.
Każda chce być najważniejsza,
Każda chce być najjaśniejsza.Jedna świeci koło domu,
Druga m&#243wi – A ja komu?
Komu drogę dziś oświetlę?
Nikt mi pom&#243c jakoś nie chce.Spaliłam się jeszcze wczoraj,
O ratunek głośno wołam.
Nikt nie słyszy? Niesłychane!
Dłużej tutaj nie zostanę.Tak minęła nocka druga,
Nagle co to?- chyba cuda!
W końcu ktoś się ulitował
I latarnie zreperował.I zn&#243w stała dumna, jasna,
Oświetlając drogę miasta.
Ale c&#243ż to? W środku nocy
Znowu wzywa ktoś pomocy.I tak ciągle się sprzeczają ,
Jedna drugiej dokuczając.
Każda chce być najważniejszą,
Tą latarnią najjaśniejszą.Kategoria  „DOROŚLI”:Mirosław Szałata, 77-300 Człuch&#243w, godło „Kerim 07” nagroda gł&#243wna „Srebrne Pi&#243ro” Prezydenta Miasta Mielca Janusza Chodorowskiego za wiersz:x  x  xmiędzy ziemią a niebem
już tylko szept
co nie porywa
jak modlitwa
jak pieśńmiędzy pieśnią
wczoraj a dziś
ludzie
kt&#243rych nie złamał
czasmiędzy czasem a czasem
sen
co trwa
jak polskie krajobrazy
jak pamięć
między pamięcią
strach
schowany
pod promykiem
nadzieiSławomira Marciniec, Bronisz&#243w, godło „drzewo nazwane Akacja”, nagroda  Laury Kwartalnika „Nadwisłocze” za wiersz:Gdzie jeszcze rośnieUrosłaś samotnie na miedzy
Wśr&#243d p&#243l, zagon&#243w, wolna
Gruszo nie zasadzona, gruszo samorodna
Czekałaś z cieniem ożywczym
Na przygodnego przechodnia
Chroniłaś przed nagłą burzą
Ważniejsza stawałaś się co dnia
Sceno dla śpiew&#243w słowiczych
Miejsce ochłody skowronka
W gałęziach rozrosłych, dziewiczych
Chroniłaś od żaru słonka
A kiedy maj się rozśpiewał
Litanią Maryjną wesoły
Na kwiatach biało – r&#243żowych
Nektar zbierały pszczoły
Liche miałaś owoce
Ale nie dla nich żyłaś
Nie miałaś nazwy, gatunku
Mnie wystarczyło, że byłaś
Rośnij, więc gruszo polna
Dla strudzonego chłopa
Rośnij, bo dziś twego piękna
Szukam ja i Europa
Gruszo z mych lat dziecinnych
Gruszo na miedzy – PolskaAndrzej Kulig, Wadowice Dolne, godło „anakul” nagroda Laury „Wieści Regionalnych” za wiersz:Czasem jednakczasem jednak
wydajesz się być głupistwarzasz sobie nierealne pozycje
dbasz o mnie i ustawiasz
na p&#243łce
pośr&#243d cennych ci rzeczyspoglądasz
w moją stronę wyodrębniając
ocierasz moją czystość muskając
dłońmi bym ci błyszczała
kochasz mnie
czy kochasz mnie wtedy
czy tylko chcesz bym ci była
czystszaZbigniew Michalski, Mielec, godło „Ramzes” nagroda „Poetycki Exlibris” Pedagogicznej Biblioteki Wojew&#243dzkiej w Rzeszowie – Filia w Mielcu za wiersz: Transcendencjaodlatujemy często
w odległe prowincje serca
balonem wyobraźni
pchnięci porywem zadumy
kt&#243ry unosi nas
niczym bezwolne źdźbło
za si&#243dmą g&#243rę
za si&#243dme morze chwili
w nową rzeczywistość
daleką od zgiełku dni
bliską ciszy absolutnej
jaka wyrasta nagle
niebosiężną fantazją
przysłaniającą całkowicie
pole widzenia
w jednej sekundzie
wyimaginowany świat
staje się naszym domem
bezpiecznym schronieniem
i przekleństwem
gdy znienacka
powracamy na ziemię
tracąc gwałtownie wysokość
i stateczność myśli  Piotr Durak, Mielec, godło „Wariorr”, „Nagroda Publiczności” za wiersz:RemediumKiedy w końcu przyjdzie mi umrzeć
kiedy wszyscy odstąpią ode mnie
Ty odejdziesz i wiary mi braknie
zadrży serce nazwane kamieniem
kiedy nawet swą duszę zaprzedam
i nie będzie światła i miłości
a nadzieja pozostanie słowem
wiatr owieje mi głowę oddechem
martwym jak widok na starej poczt&#243wce
Kiedy nawet przyjdzie mi zniknąć
i zostawić tu miłość i szczęście
kiedy B&#243g zapuka mi w okno
i uśmiechnie się do mnie łagodnie:
Miałeś rację, m&#243wiąc, że mnie nie ma
lecz choć żyłeś beze mnie – mi powie –
ciągle czułeś ten dotyk bieli pi&#243r na dłoni
ciągle poszukiwałeś i byłeś mi cennyKiedy wstanę aby już nie walczyć
tylko by się spokojnie ułożyć
i zabraknie sł&#243w by opisywać
i zabraknie myśli aby tworzyć
Kiedy wreszcie nic już nie będzie
nawet żadnej cienistej alei
i tuneli i trąb jerychońskich
i tych mur&#243w i krat dookoła
ani kobiet tańczących w bieli…
Powiem tylko słowo dziękuję
i odejdę tak jak się znika
z wnętrz gdzie orkiestra gra zawsze do końca
gdzie tańczą i się bawią i nie zauważą
I wesoły wymknę się chyłkiem
a śmierć będzie już tylko wspomnieniem
wiatr kurz wmiecie na moje miejsce
puste krzesło zajmie ktoś inny
tylko sztuką będzie być cieniem
gdy nadejdzie nowy wsch&#243d słońca
Kategoria „POLONIA”:Czesław Kilian, U.S.A., godło „fieldstone49” nagroda gł&#243wna „Senacki Orzeł RP” ufundowana przez Senatora RP Władysława Ortyla, za wiersz:WIECZÓR NA WSImleczne krowy
wracają do zagr&#243d
przeżuwać senność powrot&#243w
od zapach&#243w łąkowych kumaryn
do słonecznych zmierzch&#243wmaciejka
w ogr&#243dkach dom&#243w
cierpliwie czeka z kolacją
mieczyki kiwają głowami
do astr&#243w pełnych uśmiech&#243ww podw&#243rzu
zawisł  na wietrze
pogodny znak jask&#243łek
za stodołą zdziwione liście
drżących smukłych osiklipa
serdecznie objęła wiatr
co czesał jej jasne kwiaty
pszczoły skończyły dawać całusy
miodne powrotem do pasiekprzepi&#243rka wr&#243żbitka
na dobranoc
pomknęła w łan cienia
po dr&#243żce strużce promyka
cik cirik cik cirik zatrzymał się
leniwy wiecz&#243r
w wiejskim marzeniu nieba
sny wracają pomostem żurawi
powoli jak cisza do czajekBarbara Balas, Niemcy, godło ”Aster”, II nagroda ufundowana przez Senatora RP Władysława Ortyla za wiersz:W MUSZLIPod osłoną nocy wędruję tam
gdzie wstaje zorza
gdzie otulona wydmami
czuję zapach morza
klękam
zanurzam ręce w piasku…
znajduję siebie w muszli…
zamkniętej
jak wyjść z tego potrzasku?
czekam na wiatr
czekam na fale
one przyniosą wolność…
rozbiją opokę na skale
wtedy zacznę oddychać lekko
swobodnie bez stachu…
ale co może małż bez muszli?
– zniknie pod stertą piachu.Olga Lalić-Krowicka, Polska-Serbia, godło „Jaśmin” nagroda  Laury Kwartalnika „Nadwisłocze” za  wiersz:Nie dzieliliśmy BogaPies szczekał w obrazie wojny i przeżycia
Wierzyliśmy w Boga
Był ten sam wsp&#243lny
Jeden chrześcijański
Nie dzieliliśmy go
Pies szczekał szczekając umarł
Jego łańcuch to droga do nieba
Kurz w misce kość nie w zasięgu
Pies szczekał, a my nie dzieliliśmy BogaMama wierzyła w ogr&#243d Tato też
Mama i Tato wierzyli, że nas ogr&#243d zbawi
Ogr&#243d był tak samo jak raj
Kt&#243ry zostaje za bramą nie tknięty
Chciał nas nakarmić
Tak jak karmy duszę
Nie, nie dzieliliśmy BogaOgr&#243d został w zmierzchu
Przecież w raju ciemności nie ma
Nie było już dnia tylko dno
W raju powstał podział
A my nie dzieliliśmy Boga ani człowieka
Ogr&#243d został z dziurą po środku
Przecież w raju nie wybuchają granatyTak, nie wyobrażałam
Po środku mego serca
Stoi nadal wypalony granat
Słyszę szczekanie psa
Szlochanie Mamy i Taty
Piękno wieczności spalone
W naszym rodzinnym ogrodzie
A my nie dzieliliśmy BogaPies nadal szczeka…Patrycja Mikocewicz, Grecja, godło „Ż&#243łta r&#243ża” nagroda Laury „Wieści Regionalnych” oraz „Nagroda Publiczności” za wiersz:KRAINA PRZESZŁOŚCIW krainie przeszłości byliśmy
niczym mr&#243wki broniące się
przed WIELKOLUDAMI
pracujące ciężko poprzez pomaganie mamie.
Po zmierzchu wracaliśmy do domu,
by z rodziną zjeść kolację,
poczuć smak szczęścia
i ciepła rodzinnej atmosfery.
Mogliśmy wtedy pom&#243wić o tym,
co istotne, a co nie, ważne i mniej ważne.
Nasze serca tęskniące za miłością,
usta za pocałunkiem.
Pewnego dnia weszliśmy w krainę lat dorosłych:
tutaj zaczęła się przyszłość.
Iskry miłości wygasły powoli,
Wiara…też.
Pozostały tylko marzenia z ziarenkiem nadziei.Weronika Sieprawska, Grecja, godło „Weronika” nagroda „Poetycki Exlibris” Pedagogicznej Biblioteki Wojew&#243dzkiej w Rzeszowie – Filia w Mielcu za wiersz:…Kim…?Chciałabym czasem
Unieść się
Unieść się nad chmurami
Aby poczuć się wolną
Chciałabym zobaczyć
świat z wysoka
By poczuć się wielką
Chciałabym patrzeć w przestrzeń
kt&#243ra nigdzie się nie kończy
By poczuć się małąChciałabym umieć
zrozumieć
Kim naprawdę jestem…Uwaga! Wyniki Turnieju zamieszczone są także na stronie internetowej: www.rzeszow.pbw.org.pl